YARADILIŞ YERYÜZÜ HALİFESİ ÂDEM A.S

   Bizleri kendi kudretinden var eden, Hakk Muhammed Ali ve Ehl-i Beyt’ine talip eyleyen Rabbimize hamd olsun...

  İnsanoğlu âlemde halk edilmezden evvel yer,su ,gök duman iken Tanrı Teâlâ âlemleri halk etti. Masmavi sular içerisinde Kubbeyi Rahman’ı halk etti.

  Kubbeyi Rahman’a kendi esmasından bir nur bahşetti ve bu nur beş esma ile simgelendi, Tanrı! Bunlar benim Ehl-i Beytimdir dedi ve habibimin de evlatlarıdır buyurdu...

  Ve henüz yeryüzü yaratılmadan Rablerini teşbih eden bu beş esma Hz. Muhammed A.S., Hz. Ali A.S., Hz. Fatıma Nur’u Kevser, Hz. Hasan Mücteba ve Hz. Hüseyin’i şehidi Kerbela idi...

  Bu beş nur Hakk’ı teşbih ederken onlardan evvel gelen Nebi ve Resuller de, O beş Esma-i Nur’a secde oluyorlardı. (Hadis)

  Ve Tanrı arşı rahman ile rahim ve turap olan yeryüzünü ayırdı, göğü direksiz halk etti ve 18 bin âlemi göğe yükseltti.

  Ve bütün evren birbiri etrafınca semah eder kıldı lakin hiç birisi diğerine temas halinde olmadı tıpkı atom çekirdeğinde ki,

milyonlarca zerrelerin birbirlerine dokunmadığı gibi. Zira birisi diğeri ile çarpışsa idi infilak olurdu. (Kıyamet Alameti gibi)

    “Mürşit buyurur ki”: (Dünya yetmiş kere doldu boşaldı.

      Dolduran Muhammed dolan Ali’dir)

  Ve Tanrı Teâlâ meleklerine buyurdu ben yeryüzüne bir insan yaratacağım ve ben ona ruhumdan ruh üflediğimde O, can bulduğunda sizler O’nun önünde secde olacaksınız buyurdu:

  Melekler Ey Yüce Rabbimiz hikmetinden sual olunmaz lakin!

Yine mi, yeryüzünde kan ve gözyaşı diyerek niyaz edip sitem eylediler! “(Melaikelerin sualinden anlaşılıyor ki, yeryüzü daha önce de, kan ve gözyaşı ile hüzünlenmiştir, yani Âdem ilk insan değildi, Lakin Allah’ın ilmiyle ve ahlakıyla bezenmiş ilk insan olması hasebiyle Rabbimiz ona Âdem-i Safi Allah manasına gelen Safiyyullah mahlasını vermiştir)” (Hal İlmi)

  Tanrı Teâlâ sizler benim bildiğimden daha iyisini mi bileceksiniz dedi ve ben Âdemi yaratacağım ve ben Onu yeryüzü halifesi kılacağım, sizler de ona secde edeceksiniz buyurdu! Melaikeler cümlesi Beli: (Evet) dedi lakin Taus isimli Melek çekimser kaldı ve asi olup lanetlendi...

    ÂDEM ALEYHİSSELAMIN YARADILIŞI

  Yüce Allah Âdem A.S. halk etmeden Turaba (Toprağa) buyurdu! Ben senden bir halk yaratacağım ki, onlardan bana itaat edenler de olacak lakin azgınlaşıp isyan edenlerde olacaktır.

  Ben insanı en yüce ilim ile donatacağım, bu ilim ışığından gidenleri Eşrefi Mahlûk kılacak ve onlar yaşamları boyunca özgür olacaklar, onların öz gönülleri ferahlık ile dolu olacaktır onlar kendilerinin kendilerine hazırladıkları gönül cenneti ile kendilerin hep mesut ve bahtiyar olacaklar.

  Bahşettiğim bu özgürlüğü, ilimi ve bilimi kötülük üzere bir düzenden yana kullanırlarsa onları kendilerinin kazıdıkları kuyudan helak edeceğim ve onlar yaptıkları kötülüklerinden dolayı ebedi azap içinde hapseder, onlar, Efseli mahlûk olarak ebediyen azap içinde bırakacağım dedi.

(Yani İnsanın cenneti de cehennemi de kendindedir demek.)

    Ve sonra Cebrail A.S. buyurdu: Yerden toprak çamur getirmesi için gönderdi...

    Toprak Ana Cebrail Aleyhisselam’a:

“Ben senin benden bir şey eksiltmenden, beni yaramaz hale getirmenden Allah’a sığınırım. (tarihi Taberi c. 1 sayfa 45)

Ben, senin beni eksilteni istemiyorum!

  Çünkü Allah benden bir halk yaratacak, bu halkta Allah’a asi olacak ve Allah onlardan dolayı beni ceza ile cezalandırır dedi...

    Bunu üzerine Cebrail Toprak Anadan hiçbir şey almadan geri döndü. “Ya Rabbim yer sana sığınınca, onu sığındırdım dedi.

    Yüce Allah bunun üzerine Mikail Aleyhisselamı gönderdi, Toprak Ana Cebrail’e söylediklerinin aynısını Mikail’e de söyledi ve ona da istenilen topraktan vermedi. (Taberi tarih- İbni esir)

Mikail A.S. da onu Rabbine sığındırdı. (yani eli boş döndü)

Sözün kısası Yüce Allah üç ulu meleğin ellerinin boş dönmesinden sonra...

Bunun üzerine, Yüce Allah ölüm meleğini gönderdi.

Toprak Ana yine, kendisinden alınacağı topraktan dolayı Allah’a sığınınca bunun üzerine ölüm Meleği: “Ben de, Allah’ın emrini yerine getirmemiş olarak dönmemden Allah’a sığınırım” dedi...

Ve yeryüzünden alacağını aldı lakin tek yerden almadı...

Kırmızı beyaz ve siyah topraktan aldı ve karıştırdı. (Taberi 20-21)

    Yüce Allah topraktan yarattığı yaratığa aslından dolayı Âdem ismini verdi ve Tanrı Âdem’e insanı kamile yaraşır bir mevki bahşetti bu mevki onun gönül evindeki cennetiydi, lakin henüz ruh bahşedilmemişti. Melaikeler Âdem’den kortular en çok ta iblis korktu.

İblis Melaikelere sordu: Bu bizlere üstün tutulacak olursa siz ne yaparsınız? Diye sordu.

    Melaikeler biz Rabbimize İtaat ederiz dediler,

İblis onlara dedi ki; ben onun her yerini gezdim lakin çok kapalı bir hazinesi vardı oraya giremedim dedi.

     Bu gizli hazinesi Âdem’in Hakk’a olan gönül bağının ilahi aşkının, sır hazinesi idi, bir tek oraya giremedi.

    Allah vakti zaman tamam ve ruhundan ruh üflediğinde Âdem’in başından itibaren canlılığın eseri olan kan ile canlandı.

     Kur-an’ı azmi şan buyurur ki: “ Doğrusu Tanrı katında İsa’nın durumu Âdem Aleyhiselam’ın durumu gibidir. Onu topraktan yarattı, sonra ona “Ol” dedi oda hemen oluverdi” (Ali imran 59)

     “Rabbi’nin gerçeğidir bu! Şu halde şüphe edenlerden olma”

(Ali imran 60)

“Hakkın Ledün İlmi ile donanmış ve halka hizmete adanmış insanlar olmasa yeryüzü kimlerin yüzsuyu hürmetine var olacaktı ve kimler mümin, kimler mazlum olarak anılacaktı veya kimler haksızlığın önünde kıyam ederek tüm aile fertlerini insanlık uğruna şehit verecekti. (Hz Âdem-in varisi Hz. Hüseyin-i Şehidi Kerbela gibi) 

Ve Âdem A.S. doğruldu, aksırdı, Elhamdülillah dedi, melekler ve iblis anladı ki, Âdem’in göğsünde ki açılmayan gizli hazine Tanrı Teâlâ’nın ona bahşettiği gizli hazine Hakk’ın Ledün ilminden başka bir şey değilmiş, İblis o nedenden dolayı oraya girememiştir, zira Hakk ile Hakk olamayanlar o gizli hazineye giremeyecekler İnşallah...

    Yüce Allah’ın nazarında ve tüm meleklerin de, seyrettiği Âdem A.S. üç defa La İlahe İllallah dedi.

    Allah-u Teâlâ buyurdu her kim sıtkı candan La İlahe İllallah der ise o benim kalemin içindedir ve ben onu her türlü tehlike ve sapkınlıktan korurum dedi.

    Ve Âdeme şöyle dedi: Rabbin sana rahmet etsin dedi...

Yüce Allah Âdeme! Ey Âdem, (İnsan “Yasin”) Ben kimim sen kimsin dedi?

Âdem A.S: “Sen senden başka ilah bulunmayan ve âlemleri yaratan, ihata eden “ALLAHSIN” dedi.

Yüce Allah doğruyu söyledin dedi...

Ve seni insanoğluna Peygamber Nebi ve İmam kıldım buyurdu:

    NÜBÜVVET, NEBİ VE RESUL

Nübüvvet: Akıllarını Hakk’dan yana ve gönül evlerini İnsan sevgisine açan Hakk adalet ve özgürce yaşamayı arzulayan Hakk’a ulaşmak dileyen Hakk ile Hakk olmayı dileyenlere Rabbinden aldığı Hakk ilmini insanlara ileten, elçilik (yalvaçlık) eden kimse demektir.

 Nebi: Kendilerine melek tarafından vahiy veya kalbine bahşedilen ilham ile ya da salih rüya ile uyarılan zat demektir.

    Resul ise; Nübüvvet vahyinin nuru İle üstün kılınmış olan.

Kendisin Cebrail aracılığı ile indirilmiş Hakk kitabı ve Resullük ile müjdelenen kimselerdir.

    (Bundan dolayıdır ki; her Resul Nebi’dir lakin her Nebi Resul değildir. ( Hızır A.S. misali, kullardan bir kul denilir Kur-an da.)

    Bu konuda Kur-an’ı Kerim buyurur ki:

“Bilgi ile donatılmış olanlar ise sana Rabbinden indirilenin Hakk olduğunu ve sonsuz yüceliğe sahip, her türlü övgüye layık olanın yolunu gösterdiğini görüyorlar” (Sebe 6)

     “Böyleyken kâfirler:  “Size, cesetlerimiz lime lime ayrılıp toza toprağa karışıp gittikten sonra yeniden yaratılacağımızı haber verip duran bir adam görmeye ne dersiniz” diyorlar. (Sebe 7)

    “Ve ekliyorlar: “Bu adam acaba Allah adına yalan mı söylüyor, yoksa kendisinde bir delilik falan mı var?”

Hayır! Asıl O ahirete inanmayanlar sapıklığa gömülüp gitmişler, acı bir azap bekliyor onları” (Sebe 8 )

    “Tepelerindeki göğe ve altlarındaki yere hiç mi bakmıyorlar?  İstesek hepsini yerin dibine batırır, göğü de başlarına yıkardık.

Birazcık vicdanı olan her kul bundan ibret alır; hiç kuşkusuz”

(Sebe 9) 

    Ve Tanrı bilgisi ile yaratılıp Tanrı nurunu taşıyanlara ne mutlu Hakkın ilahi nuruna talip olup yol sürenlere ne mutlu...

    İnsanoğlu aslı ile değil asaleti ile övünmelidir, malı ve mülkü ile değil insanlığa verdiği hizmet ile övünmelidir.

    “Aslınızla övünmeyin akıbet bir damla sudan ve balçıktan yaratıldığınızı unutmayın diyen İmam-ı Ali Cenabı Mürteza ve Kur-an’ı Azmi Şan ise şöyle der:

    “Şimdi sor onlara; “Onları yaratmak bizi bu yarattıklarımızdan daha zordur? Biz onları basit bir çamurdan yarattık.” (Saffat 11)

    “Fakat sen hayrettesin onlar ise alay ediyorlar” (Saffat 12)

“Sonra meleklere:  “Âdem-i selamlayın” dediğimizde İblis dışında cümlesi selamladı. O ise karşı geldi büyüklük taslayarak reddedenlerden oldu.” (Bakara 34)

     Ve selamlaşmanın insani bir davranış olduğu dostluğun sevginin muhabbetin başlangıç noktası olduğu bilinmelidir, yani herhangi birinin malı değildir.

    Zira Allah-u Teâlâ buyurdu ki, bu hem senin hem de senin zürriyetinin selamlaşmasıdır dedi. (İbni Sad. Tabakat.- Ahmet b. Hanbel)

    İblisin selam dahi vermediği Âdem A.S. yaradılış şekliyle dahi yaratılan tüm mahlûklardan daha şerefli kılındığını bilmeyen İblis gurur ve kibrinden ötürü lanetlendi.

    Tanrı Teâlâ bizlere yarattığı mahlûkat ile yaratanın yaratıcı yüceliğini bildirmek için vesileler gönderdi anlayabilelim diye, bakınız bu konuda Kur-an’ı Azmişan bize ne buyurur!

    “İyi dinleyin! Biz insanı balçıktan oluşa  oluşa, ses veren bir toprak haline getirerek yarattık” (Hicr 26) (Yani ısıtarak oluşan yoğunlaşan köklerinden meydana gelen,çınlayan ses veren kurutulmuş çamur demektir.)

    “Cine gelince onu da daha önce kavrulmuş ateşten yaratmıştık” (Hicr 27) NOT (İblis, Cin neslindedir melaike değildir ve lanetlidir.)

    “Bir zamanlar Rabbin meleklere : “Ben, balçığı oluşa oluşa, ses veren toprak haline getirip ondan bir beşer yaratacağım.” (Hicr 28)

    “Onu muntazam bir kıvama getirip içine ruhumdan üflediğim zaman onun için selam durun!” ded .(Hicr 29) (Yani Âdeme karşı Saygı, Nebi, Resul, Peygamber ve hakk velilerine secde ediniz demektir.)

    “Bunun üzerine bütün melaikeler selama durdular.” (Hicr 30)

“Ancak İblis, selamlayanlarla birlikte olmaktan kaçındı.” (Hicr 31)

    Allah-u Teâlâ İblisi hesap gününe dek kovdu bulunduğu makamdan azletti, İblis evvela kovuldu ve lanetlendi.

    Kur-an’ı Kerim buyurdu:

“Artık Rabbinizin nimetlerinden hangisini yalanlayabilirsiniz?”

    “Günaha batmış olanlar yüzlerinden tanınacak, yaka paça yakalanacak ve layık oldukları yere gönderilecekler.” (Rahman 40-41)

     Ve Âdem ve Havva: Rablerinin onlara verdiği nasihati dinlemeyip İblisin sözüne kandılar Rablerinin onlara bahşettiği makamdan sürüldüler.

    Âdem A.S. çok gözyaşı döktü, Rabbinden af diledi, Havva’dan ayrı ve perişan idi. Lakin Kubbeyi rahmandaki Ehl-i Beyt’i hatırladı! Rabbi ona onlar benim en yüce nurlarımdır diye buyurmuştu, Âdem A.S. dizleri üzere çöktü secde oldu ve ellerini göğüs kafesinde birleştirdi yakardı!

Ey Yüce Rabbim! Bizi aziz kıldığın Ehl-i Beyti’nin aziz nurları hürmetine bağışla dedi.

     Rableri Âdem-i ve Havva’yı bağışladı, kavuşturdu.

Onlara ilk Beyt olan Kabeyi Beyetullahı (evi) yaptırdı ve bahşetti.

Ve Âdem ile Havva’nın çokça oğulları ve kızları oldu, Lakin İblis onları Hakk yolundan saptırmak için boş durmuyordu.

    Kabil’i Habil’e karşı kinlendirdi, nihayet Kabil Habil’i katletti.

Âdem, O zaman 130 yaşında idi. Çok üzgündü gözyaşları döktü. Kabil’i evlatlıktan reddetti, İblis Habil’in evlatlarını saptırdı onlar dediler: Kabil babamızı katletti. Biz onlardan yedi kişi öldüreceğiz ve öyle oldu.

    Kabilin evlatları! Onlar bizden yedi kişi öldürdüler biz onlardan yetmiş yedi kişi öldüreceğiz ve öyle yaptılar.

    Ve sonunda bu gün hala insanlar arasındaki kan davası böylece başlamış oldu.

    NOT: Ahir zaman Peygamberi Ahmed-i Muhtar Muhammed Mustafa S.A.S Kabe’yi son ziyaretinde ben kan davasını bitirdim dedi. Ve o günden bu güne Alevi İslam İnancı mensubu canlar kan davası gütmezler. Beşeri Muhakeme ve Muhakeme-i Kübra onun hakkından gelsin der ve havale ederler.

    Ve Âdem-i Safiyyullah Rabbine yakarışta bulundu:

Ey Rabbim benim oğullarım bana benzemediler; bize benim benzeyişimde benim özümden ve ahlakımdan bana bir evlat bahşeyle ki, senin nurunu asil makamına ulaştıracak bir kap olsun ki, nurun ebediyete ulaşsın dedi.

    Rabbi Âdem’in duasını kabul eyledi ve ona Şis veya Şit A.S.’I bahşetti, Şit Peygamber’e Naci denildi...

Ve Rabbi Şit  (Naci) Peygamber’e Naciye’yi eş olarak verdi. Onu semereli kıldı. Bu soyun devamı olan evlatlarına Güruhu Naci soyu denildi. Hz. Muhammed ve Hz. Ali’nin soyu Güruhu Naciden gelmektedir. (Kitabı Mukaddes Bap: 2-3-4-5- bölümleri)

    Ve Şit (Naci) a.s dan Zuhur eden Nur Temiz kaplardan vazolunup  Abdülmuttalib Hazretlerinden ikiye bölünen bu Yüce Hakk nuru Yeşil Nur, Hz. Muhammed’in babası Hz. Abdullah’a vazolundu ve Peygamberlik vahiy edildi.

    Ak nur ise Hz. Ali Cenabı Mürteza’nın babası Hz. Ebu Talib’e vaaz olundu, Veliyyullah ve iimamet ile müjdelendi ve bu iki nur Hz. Ali Cenab-ı Mürteza ile Kevserin nuru Hz. Fatma’dan tekrar birleşti.

    Ve nu nur Hz. İmam Hasan-ı Mücteba ile Hz. Hüseyin-i şehidi Kerbeladan yine iki nur olup, Hz. Hasan-ı Mücteba’ya Şerif  yani Peygamber’i temsilen hizmet nasip edildi.

    Hz. Hüseyin-i Şehidi Kerbela’ya ise Seyyid’lik Pirlik ,(Seyydül-Kevneyn) yani kâinatın seyyidi manasında...

 Rabbim bizleri bu nur kuşaklı soyun ve soyluların yolundan Erkânından, Ahlakından, Barışından ve Kıyamından ayırmasın İnşallah, Allah Allah...

 

 

KAYNAKLAR

Kur-an’ı Kerim: Ayetleri belirtilmiştir..

Kitabı Mukaddes: Bab’ları belirtilmiştir.

Peygamberler Tarihi

İslam Tarihi Kaynakları belirtilmiştir ve Veysel Kara Dede’nin sadrından diline yansıyan meal.

                                                                                                ALEVİ İSLAM İNANÇ HİZMETLERİ BAŞKANLIĞI